"Putinistán" é o primeiro libro de Xavier Colás, xornalista e correspondente en Moscova desde 2012. O libro chegou ás librerías o 7 de febreiro deste ano. Curiosamente, pouco despois, o 20 de marzo, o xornalista foi expulsado de Rusia ao negárselle a renovación do seu visado de reporteiro, o que suxire cal é a opinión do réxime cara a esta obra. Parece claro que non lles gustou. A min, pola contra, si me gustou, sobre todo a segunda parte, que ten que ver coa invasión de Ucraína.
Este libro ofrece unha mirada crúa e reveladora sobre a evolución de Rusia desde a caída da Unión Soviética ata a era de Vladímir Putin. A través de entrevistas, testemuños e análises, Colás mergúllache na complexa realidade da sociedade rusa, así como no ascenso do autoritarismo, o medo e a violencia política en Rusia e Ucraína. Xunto a isto, o xornalista destaca e denuncia as consecuencias do avance do nacionalismo autoritario e sinala con insistencia e de maneira rotunda a candidez, a debilidade e a cegueira occidental, expondo un desasosego polo futuro bélico que se aveciña.
Nas páxinas finais, Novas escribe: “A gran invasión de Ucraína colocounos diante dun concepto moito máis convencional da guerra. Aínda non podemos vela desde o alto do campanario, pero as frechas rusas están debuxadas no mapa do noso continente, apuntando na nosa dirección, sen unha idea clara de onde se deterán: se lle damos as costas, este conflito apuñalaranos por detrás. Rusia virou o seu orzamento para preparar unha guerra ampla no tempo e na xeografía. Os cimentos da guerra europea están postos.”
Coincido completamente con el, e preocúpame cal é o papel que estamos a adoptar, se realmente dámonos por decatados, se nos damos por concernidos ou seguimos pensando que estamos dentro dunha gran cúpula que nos protexe de todo mal.
Quizais nos sirva de exemplo ver as consecuencias da inacción de Europa ante a invasión rusa en Crimea. Quizais se armásemos aos ucraínos e impuxésemos duras sancións a Rusia, se perseguísemos o sospeitosodiñeiro ruso en Londres, se reducísemos a nosa dependencia enerxética de Rusia en lugar de aumentala, se mandásemos unha mensaxe clara a Vladímir Putin, agora a historia sería distinta.
Iso xa pasou, iso xa non ten solución, pero o que si podemos facer é non ceder no noso apoio a Ucraína. E aínda así, aínda así non estamos libres de que todo isto se vaia á merda e os tempos de paz en Europa cheguen ao seu fin.
