Graffiti de Banksy que ilustra perfectamente lo que me inspira la campaña electoral que finaliza el proximo 22 de mayo: 0% de interés en la gente y 100% de interés en su voto. La manifestaciones que se están convocando por toda España bajo el lema "Democracia real ya", vienen a denunciar esto y que puede que no solo haya que votar cada 4 años para entender un estado y una sociedad realmente democrática.


EN CASTELLANO

El próximo 22 de mayo quizás muchos vecinos de Taboadela se acerquen a las mesas electorales a votar. Cada uno de los que vayan, y de los que no vayan, tendrán sus razones, razones que justifiquen sus comportamientos.

No soy nadie para aconsejar a ningún vecino mío a quien debe o no debe votar, pero como otros muchos, si se diferenciar lo que esta bien y lo que está mal. De todas manera me voy permitir dar un consejo. Antes de acercarse a las mesas que estaran a disposición de los electores, me gustaria que se diesen un pequeño paseo por las cercanias de sus viviendas. Cuando hayan caminado unos cuantos pasos me gustaria que alzasen la vista, mirando con un poco de atención lo que hay alrededor. Me gustaria que se fijasen buscando cualquier tipo de actuacion que haya dotado de valor al entorno. Me gustaria que observaran con detenimiento y, tambien, que escuchase a la gente. Despues de esto, y analizando con criterio todo ello, seguro que tendrán más peros que pros, seguro que tendrán más quejas que alegrias. Seguro que verán como el lugar de donde viven no está mejor que hace unos años, ni él ni el el vecino del al lado tampoco.

Nada o poco nos llamará la atención. Haciendo un pequeño ejercicio de memoria y remontandonos unos cuantos años atrás veremos que las las cosas siguen, en esencia, igual. Todo tiene la pinta de viejas fotografias que se van estropeando metidas en un cajón. Y quien guardo esas fotografias en el cajón nunca se ha preocupdo de ellas, unicamente quiere que el que abra y cierre ese cajón siga siendo él

Esta sensación de que el tiempo no pasa, es lo que esta destrozando a un pueblo. Taboadela es un pueblo que se muere de "quietud". Aqui nunca pasa nada, aqui nunca se hace nada, aqui nadie dice nada que vaya en contra de lo que se siempre se ha dicho, aqui los que deberian servir se encuentran comodos olvidando la promesa y el compromiso de servicio publico.

El no avanzar, el no crecer, el no mejorar nunca supone el permanecer en la misma situacion. No, lo que pasa es que todo se estropea, todo envejece, todo se vuelve gris y triste. Un pueblo que no aspira a ser mejor y que no lucha por logralo, un pueblo que se satisface de ser lo que fue, dejara de serlo. No sera un pueblo sera un viejo recuerdo.

Contra todo esto es por lo que luchan la agrupacion de vecinos de Taboadela (VETA) y a los que les deseo tengan los suficientes apoyos como para poder ahuyentar esos malos modos, esas malas politicas y esos inutiles gestores que ya llevan descuidando a un pueblo que, sin tener grandes atractivos, si tiene las suficiente posibilidades como para ser un mejor pueblo para todos los vecinos que en él viven y para otros muchos otros que podrian vivir

Podemos seguir permitiendo que nuestra casa se vuelva vieja, humeda, maloliente. Podemos seguir votando a la alcaldia de Taboadela a los mismos señores de siempre, a esos que nunca han sido capaces de que Taboadela sea un lugar donde se quiera vivir y trabajar y disfrutar. Podemos seguir lamentandonos de que Taboadela se esta muriendo, donde los jovenes se van y a donde nadie viene, podemos hablar y hablar y no ser capaces de nunca hacer nada, podemos seguir siendo cómplices de que Taboadela no crezca, de que muera

O por contra, podemos apoyar a "Veciños de Taboadela" (VETA) y aprovecharnos de su ilusión, de sus ideas, de sus propuestas, ...y hacer que las cosas sean distintas. Distintas por buscar la dinamización economica, la dinamización social, por el animo de recuperar una poblacion que cada vez es menor, por las iniciativas culturales y deportivas, por la recuperacion del patrimonio, etc

Quizás ya llegó el momento de desalojar el consistorio de viejas maneras de hacer y no hacer las cosas y permitir que otros vecinos si luchen por el pueblo, por nuestro pueblo

En "El Coronel no tiene quien le escriba" Garcia Marquez escribio que " Lo más importante que aprendí a hacer después de los cuarenta años fue a decir no cuando es no."

Pues eso, digamos NO cuando, ya hace mucho tiempo que es no



EN GALEGO

O próximo 22 de maio quizais moitos veciños de Taboadela achéguense ás mesas electorais a votar. Cada un dos que vaian, e dos que non vaian, terán as súas razóns, razóns que xustifiquen os seus comportamentos.

Non son ninguén para aconsellar a ningún veciño meu a quen debe ou non debe votar, pero como outros moitos, se se diferenciar o que esta ben e o que está mal. De todas xeito voume permitir dar un consello. Antes de achegarse ás mesas que estaran a disposición dos electores, me gustaria que se desen un pequeno paseo polas cercanias das súas vivendas. Cando camiñen uns cantos pasos me gustaria que alzasen a vista, mirando cun pouco de atención o que hai ao redor. Me gustaria que se fixasen buscando calquera tipo de actuacion que dote de valor á contorna. Me gustaria que observasen con detemento e, tambien, que escoitase á xente. Despues disto, e analizando cun criterio todo iso, seguro que terán máis peros que proles, seguro que terán máis queixas que alegrias. Seguro que verán como o lugar de onde viven non está mellor que fai uns anos, nin el nin o o veciño do á beira tampouco.

Nada ou pouco nos chamará a atención. Facendo un pequeno exercicio de memoria e remontandonos uns cantos anos atrás veremos que as as cosas seguen, en esencia, igual. Todo ten a pinta de vellas fotografias que se van estragando metidas nun caixón. E quen garda esas fotografias no caixón nunca se ha preocupado delas, unicamente quere que o que abra e peche ese caixón siga sendo él

Esta sensación de que o tempo non pasa, é o que esta esnaquizando a un pobo. Taboadela é un pobo que se morre de "quietude". Aqui nunca pasa nada, aqui nunca se fai nada, aqui ninguén di nada que vaia en contra do que se sempre se dixo, aqui os que deberian servir atópanse comodos esquecendo a promesa e o compromiso de servizo publico.

O non avanzar, o non crecer, o non mellorar nunca supón o permanecer na mesma situacion. Non, o que pasa é que todo estrágase, todo envellece, todo vólvese gris e triste. Un pobo que non aspira a ser mellor e que non loita por logralo, un pobo que se satisfai de ser o que foi, deixase de selo. Non sera un pobo sera un vello recordo.

Contra todo isto é polo que loitan a agrupacion de veciños de Taboadela (VETA) e aos que lles desexo teñan os suficientes apoios como para poder escorrentar eses malos modos, esas malas politicas e eses inutiles xestores que xa levan descoidando a un pobo que, sen ter grandes atractivos, se ten as suficiente posibilidades como para ser un mellor pobo para todos os veciños que nel viven e para outros moitos outros que podrian vivir

Podemos seguir permitindo que a nosa casa vólvase vella, humeda, maloliente. Podemos seguir votando á alcaldia de Taboadela aos mesmos señores de sempre, a eses que nunca foron capaces de que Taboadela sexa un lugar onde se queira vivir e traballar e gozar. Podemos seguir lamentandonos de que Taboadela se esta morrendo, onde os jovenes vanse e onde ninguén vén, podemos falar e falar e non ser capaces de nunca facer nada, podemos seguir sendo cómplices de que Taboadela non creza, de que morra

Ou por contra, podemos apoiar a "Veciños de Taboadela" (VETA) e aproveitarnos da súa ilusión, das súas ideas, das súas propostas, ...e facer que as cousas sexan distintas. Distintas por buscar a dinamización economica, a dinamización social, polo animo de recuperar unha poblacion que cada vez é menor, polas iniciativas culturais e deportivas, pola recuperacion do patrimonio, etc

Quizais xa chegou o momento de desaloxar o consistorio de vellos xeitos de facer e non facer as cousas e permitir que outros veciños loiten polo pobo, polo noso pobo

En "O Coronel non ten quen lle escriba" Garcia Marquez escribio que " O máis importante que aprendín a facer logo dos corenta anos foi a dicir non cando é non."

Pois iso, digamos NON cando, xa fai moito tempo que é non


oscuroabismo. Con la tecnología de Blogger.