“Un día na vida de Abed Salama” é un libro que me impactou profundamente (e que devorei con ansia). Nathan Thrall consegue crear unha obra que non só é desgarradora, senón tamén necesaria para comprender o contexto humano detrás do conflito palestino-israelí. A través dunha traxedia aparentemente local —o accidente dun autobús escolar que custou a vida a varios nenos palestinos—, o autor lévanos por un labirinto de inxustizas, burocracia e desigualdade que define a vida cotiá de millóns de persoas en Cisxordania.
O que máis me enganchou foi a maneira en que Thrall transforma un feito concreto nunha radiografía social e política. Dende o horror e a desesperación de Abed Salama, un pai buscando noticias do seu fillo nun sistema que o oprime en cada paso, ata a descrición das barreiras físicas e mentais que separan palestinos e israelís, o libro somérxete nunha atmosfera de claustrofobia e violencia. É imposible non sentir a ansiedade e a dor dos personaxes, que viven baixo un réxime que converte o cotián nun desafío constante.
Se o inicio é duro, co accidente e a angustia que consume a Abed, o final é aínda máis impactante. Ademais de ser clarificador, deixa ao lector cunha sensación de dor e rabia inevitables. A claridade coa que Thrall expón as inxustizas e o sufrimento non deixa espazo para a indiferenza. Ao rematar, é imposible non sentir un baleiro emocional, unha mestura de impotencia e indignación ante unha realidade tan inxusta e esmagadora.
A pesar das dificultades iniciais cos nomes e as transliteracións, a narrativa atrapoume por completo. Thrall non se limita a expoñer os feitos; constrúe unha historia que respira humanidade. Os personaxes, coas súas loitas e a súa resistencia, son a alma desta obra. Ao rematar o libro, queda unha sensación de impotencia, pero tamén unha comprensión máis profunda dunha realidade que moitas veces se reduce a cifras ou titulares. Aquí, as vidas individuais teñen nome, rostro e emocións.
Recomendo este libro a calquera que queira entender non só o conflito de Oriente Próximo, senón tamén como as traxedias individuais reflicten as inxustizas estruturais dun sistema. É un relato duro, conmovedor e necesario. Se aínda non o liches, non agardes máis. É unha obra que te deixará marcado.
