"Matadero Cinco" é unha novela que se adentra no corazón do sufrimento humano e a natureza do tempo a través dunha narrativa única e fragmentada. É historia de Billy Pilgrim, un home que sobrevive ao devastador bombardeo de Dresde durante a Segunda Guerra Mundial e, anos despois, é transportado a un planeta extraterrestre chamado Trafalmadore. Esta mestura de ciencia ficción e realidade histórica permítelle a Vonnegut explorar temas profundos como a inevitabilidade do destino e a relación entre o tempo e a experiencia humana.

A obra caracterízase polo seu estilo innovador e a súa estrutura non lineal, que reflicte o caos e a complexidade da vida. O uso do humor negro para abordar temas tan sombríos como a guerra e a morte achega unha perspectiva única e provoca unha reflexión sobre a repetición cíclica dos eventos humanos. Vonnegut lémbranos, como na canción de Yon Yonson que aparece na novela, que a historia parece condenada a repetirse eternamente:

"O meu nome é Yon Yonson.

Traballo en Wisconsin, nun serradoiro.

E cando vou pola rúa, a xente pregúntame:

‘Como te chamas?’

E eu respondo:

‘O meu nome é Yon Yonson.

Traballo en Wisconsin,...”

Este versos resumen de maneira incisiva a idea de que, a pesar das nosas accións e sufrimentos, a historia e a humanidade parecen atrapadas nun ciclo interminable de repetición. A novela plantea preguntas inquietantes sobre a capacidade de cambiar o noso destino e a natureza da existencia, deixando ao lector cun sentimento ambivalente: unha mestura de reflexión filosófica e pesimismo respecto á posibilidade dun cambio real no tecido da historia. "Matadero Cinco" non só é unha lectura rápida e envolvente, senón unha provocadora meditación sobre a inevitabilidade do sufrimento e a natureza cíclica da vida.

Achegueime a “El asesino de la montaña” con curiosidade, influído polas boas críticas e o seu éxito en vendas, aínda que facía tempo que deixara de ler thrillers. Buscaba algo entretido para o verán e decidín darlle unha oportunidade.

Desde o principio, a trama atrapoume. A protagonista, Leonore Asker, é un personaxe complexo e fascinante (en ocasións lembrábame a Lisbeth Salander da triloxía Millennium). A súa historia persoal, revelada pouco a pouco, engade profundidade ao relato. Aínda que ao inicio o seu novo posto na Unidade de Casos Perdidos parece unha humillación, axiña convértese no epicentro dunha investigación moito máis escura e perigosa do que parecía.

O autor manexa hábilmente os xiros argumentais, mantendo a tensión en todo momento. A pesar de que o lector sabe máis que a policía, a identidade do asasino segue sendo un misterio ata o final. Incluso, nun momento, o autor tenta enganar ao lector, aumentando a incerteza case ao peche da trama. Gustoume como se van revelando detalles a través de flashbacks, que nos permiten entender mellor a mente do asasino sen desvelar a súa identidade.

Aínda que a trama principal é complexa, o que realmente enriqueceu a lectura para min foron os personaxes, especialmente Leonore e Martin Hill, un experto en exploración urbana que engade un toque orixinal á historia.

En resumo, “El asesino de la montaña” é un thriller á altura do mellor thriller nórdico, cunha narrativa absorbente que mantén a intriga ata o final. É unha lectura que recomendaría a calquera que goce do xénero, ideal para aqueles lectores que busquen unha historia chea de misterio e suspense.