Segundo ía lendo quería ser Winckelann ou Von Gloeden ou Axel Munthe ou, sobre todo, D.H. Lawrence ou Norman Lewis ou tamén o enorme Henry Miller ou o atractivo Leigh Fermor ou o fornido Kevin Andrews ou, por último, Lawrence Durrell. Sobre estes “peregrinos da beleza”, precursores e sucesores dunha tradición coñecida como o Grand Tour, unha moda que partir do século XVIII converteron a Italia e Grecia en lugares de culto e peregrinación obrigada dos aristócratas novos, cuxa educación se consideraba incompleta até visitar o berce da cultura occidental para contemplar in situ algúns dos seus maiores logros.
Nesta a súa primeira obra, María Belmonte móstranos o mundo clásico, o seu inconmensurable legado artístico, filosófico ou literario e a grandeza do Mediterráneo a través da vida e vivencia dos literatos, artistas, aventureiros e buscadores da beleza que antes nomeei. Trátase dun magnífico libro (un libro que vai de menos a máis) que aúna a literatura de viaxes, o ensaio e biografías escrito cunha prosa áxil e brillante.
Un libro que me gustou moito e que me levou a interesarme, de maneira especial, por algún dos seus protagonistas, pola súa vida obra e pola súa obra.
