"Meridiano de sangre" de Cormac McCarthy é unha impactante obra mestra que che mergulla nunha escura viaxe polo oeste americano (en certo momentos lémbrame a “La carretera”). A trama desenvólvese en torno ao Grupo Glanton, unha expedición paramilitar organizada por autoridades mexicanas e texanas co obxectivo de aniquilar indíxenas. O líder espiritual deste grupo é o xuíz Holden, un personaxe violento e cruel que desafía as normas morais. Un personajazo sen ningún tipo de valores (impactoume moitísimo o momento que mantén cun neno que tutela).

A historia toma un xiro inesperado cando os integrantes do Grupo Glanton, inicialmente enfocados no masacre de indios, cambian o seu obxectivo e comezan a exterminar aos mexicanos que lles pagan. Este cambio desencadea a instauración da lei da selva, onde a figura do xuíz elévase como un deus arbitrario.
"Meridiano de sangue" escrito de maneira maxistral, que require un esforzo ao lector, obrígache a contemplar a realidade do mal sen poder desviar a mirada. Sentíndoo. A novela mergúllache en momento dunha violencia brutal, momentos onde se evidencia o desprezo polo diferente, creando un relato impactante e alucinógeno. A calidade literaria de McCarthy móstrase de maneira rotunda, ofrecendo unha fábula moral sobre a natureza da violencia e a xustiza.

É unha novela, tamén, de personaxes moi interesantes, como o xuíz Holden, o Rapaz, o Cura… personaxes que complementan un ambiente duro e asfixiante. A trama, aínda que pode parecer repetitiva nalgúns aspectos, logra captar a atención do lector coa profundidade dos personaxes e a ambientación.
En última instancia, "Meridiano de sangre" eríxese como un novelón que entrelaza a crueza do oeste americano cunha exploración profunda dos personaxes e a moralidade. Unha novela durísima sobre a xustiza, o ben e o mal.

Moi, moi recomendable como todo o que escribe McCarthy. Polo menos como todo o que eu lin del




"Larga marcha" de Rafael Chirbes, un autor destacado de finais do século XX e principios do XXI, céntrase no diversos transcurso vitais dos habitantes da posguerra e a ditadura franquista. Chirbes presenta unha novela cunha estrutura curiosa, narrando episodios de diferentes personaxes de maneira intercalada e non lineal. Aborda as condicións colectivas que vinculan as vidas de persoas de distintos estratos sociais, representativas dunha España arrasada pola Guerra Civil.


A trama explora a corrupción de valores e a procura de supervivencia na precariedade da posguerra, evidenciando o arribismo, a fame, a traizón familiar e a loita por unha vida acomodada. A segunda parte da novela céntrase na Universidade de Madrid e os movementos estudantís antifranquistas. Aínda que destaca a representación de clases e realidades cotiás, pódese sentir que a historia se enfoca demasiado nos problemas da época.

Gustoume moito a forma de contar as cousas e a escritura de Chirbes, aínda que non tanto a historia en si.


oscuroabismo. Con la tecnología de Blogger.